Ben dünyanın en kötü annesiyim...

Dünyanın en kötü annesiyim.

Evet, en kötüsü hem de…

Öğleden sonra çocukları bir tatlıcıya götürdüm. Çocuklar dondurma istediler ve numaranız gelene kadar 5 dakika bekledik.17 yaşlarındaki genç garson kız, dondurmaları teker teker çocuklarıma verdi.

Çocuklarımın hiçbiri garson kıza bakma tenezzülünde bile bulunmadı. Hiçbiri teşekkür etmedi. Ne kıza ne de bana. Ben de bekledim…10'a kadar saydım. Garson kız bana doğru baktı. Tam o sırada çocuklarım dondurmalarıyla beraber tatlıcının kapısından çıktılar.

Çocuklarımın peşinden gittim. Sakince ellerindeki dondurmaları aldım. Şaşırmış ifadelerle bana doğru bakarlarken, dondurmaların hepsini çöpe attım. Üçü de şaşkınlıklarını gizleyemediler. Bekledim. Sessizce. Sakince. Bir şeyler söylemek üzere olduğumu görünce, hepsi sustu.

Onlara, eğer bir gün şansları yaven giderse, tıpkı garson kız gibi çalışacaklarını söyledim. Onları gerçek anlamda görmelerini ve gözlerine bakıp teşekkür ederiz demelerini umduğumu söyledim.

8 Yaşında,7 yaşında ve hatta 5 yaşında olsanız bile, bir gün geriye dönüp yaptığınız kötü davranışları düzeltmeniz mümkün olmayacak. Bugün dünyanın en kötü annesiyim! Üzgünüm!

Ne düşünüyorsunuz şimdi hakkımda? Biraz fazla ileriye gittiğimi mi? Yoksa çocuklarıma beş dakikalık verdiğim ders ileride çocuklarımı daha iyi bireyler mi yapacak?

Evet,dostlar bu olay bana Muhammed Ali'nin sözünü htırlattı; 'Bana karşı nazik olup bir garsona kaba davranan kişiye güvenmem. Çünkü, garsonun yerinde ben olsaydım, bana da aynı şekilde davranacaktı.' diye...

Bir yerde okumuştum; iş sınavı öncesi muracaat eden 12 aday yemege götürülüyor. Yemek bittikten sonra 3 kişi haric diğerleri sizinle işimiz bitti denerek gönderiliyorlar. Kriter garson ve personele nasil muamele ettikleri olmuştur...

Sevgi ve nezaketle kalın...

Chenay Kobak